Het is waarschijnlijk niemand ontgaan dat er in september erg veel regen gevallen is, zo ook bij ons. Regenwater loopt langs greppels en via afvoerbuizen naar slootjes. Via de slootjes gaat het naar de “hoofdsloot”, waar een windmolen het water naar het gemaal weggepompt de Schie in.
Regenwater wegpompen
Het systeem kan de hoeveelheid water die begin september gevallen is niet aan, waardoor het land bij ons op sommige plekken wel 10-15 cm onder water stond. We hebben daarom een trekker anderhalve dag laten pompen, met het gewenste effect: het land stond hierna weer boven water. Nu moest het nog een paar dagen droog blijven en dan kunnen de koeien weer naar buiten.
De koeien zaten deze dagen binnen, en keken af en toe verongelijkt naar buiten als de zon weer scheen. Toch moesten ze binnen blijven, omdat het land te nat is om te eten of te liggen rusten, en omdat ze het anders vertrappen en we in de lente minder gras hebben.
Koeien voeren
Ondertussen moeten de koeien blijven eten om de melkproductie en -kwaliteit niet te ver te laten zakken. Het is nog te vroeg om het ingekuilde gras aan te breken, omdat dit kwaliteit kan verliezen in de winter als we het na een paar dagen weer dichtzetten. Dat betekent extra veel voeren met ronde balen en snijmais, tot wel vijf keer per dag.
En het normale werk gaat ook door, we hebben de droge koeien en het jongvee een laatste keer een andere weide gegeven voor dit jaar. Tot aan de winter, wanneer ze naar binnen gaan, blijven ze op deze weiden lopen. Een koppel koeien verplaatsen kan op twee manieren: in een keer en gemakkelijk, of met heel veel gedoe.
Ze kiezen meestal voor optie één, niet in de laatste plaats omdat we als boer altijd wel een troef achter de hand hebben: krachtvoer, zie het als zeer voedzame en lekkere brokjes.
Er heeft ook een koe gekalfd, zoals goed gebruik midden in de nacht. Het was een zware bevalling, de veearts moest erbij komen. Gelukkig maken moeder en zoon het goed en zijn ze de laatste dagen flink aangesterkt.